بسیاری از ما در دوران رشد یاد گرفته ایم که وقتی احساسات مان جریحه دار می شود به آن بی محلی یا حتی آن ها را حاشا کنیم؛ مثلاً وقتی در یک مهمانی از نحوه پذیرایی یا توجه صاحب خانه ناراحت شویم و او بگوید که «ناراحت هستید؟!» تقریباً بدون مکث و تفکر جواب «نه» می دهیم. این حالت شاید عادت بسیاری از ما باشد. البته واضح است که این انرژی منفی در جایی دیگر سرباز می کند و تخلیه می شود.
در دنیای کودک و ارتباط با او چون بسیاری از تعارفات وجود ندارد این هیجان ممکن است به صورت سرزنش، تحقیر و توهین به شخصیت او بروز پیدا کند. در این شرایط بیان احساس والدین کمک مؤثری به آرامش خودشان، آموزش غیرمستقیم مدیریت هیجان به کودک و افزایش دامنه کلمات احساسی در روابط است. همچنین چون شخصیت کودک مورد تحقیر و توهین قرار نگرفته است آرامش او دچار چالش نمی شود و سریع تر همکاری خواهد کرد. به عبارتی دعوت به همکاری می تواند به خوبی پذیرفته و انجام شود.
دکتر امیرمحمد شریف- تصویرسازی مریم باقری
