سالهاست که یکی از دغدغه های مهم والدین و مربی ها در ایران تربیت دینی فرزندان و کودکان است. درحالی که نوع تربیت کودکان ایرانی در دهه اخیر با دهه های گذشته تفاوت های زیادی کرده و با چالش های عمیق مواجه شده است. تربیت معنوی در غرب با اقبال مواجه شده است. به همین دلیل پژوهشگران را به فکر آسیب شناسی مدل تربیت دینی انداخته است. لذا ابتدا باید معانی و تفاوت های تربیت دینی با تربیت معنویت را بررسی کرد. و راه های رسیدن به تربیت معنویت را بیان کرد. دکتر رضا محمدی چابکی؛ پژوهشگر حوزه فلسفه تعلیم و تربیت و عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی معتقد است که معنویت در شبکه ارتباطی کودک با خودش، دیگری، جهان هستی و امر غایی شکل می‌گیرد. برای تقویت و رشد آن می‌بایست به تربیت هنری و زیبایی‌شناختی کودک در نسبتش با طبیعت، تربیت اخلاقی‌اش در نسبتش با خود و دیگری، تربیت معناشناختی‌اش در نسبت با جهان هستی و در نهایت تربیت دینی (به معنای عبادی و مناسکی) همت گمارد. مسیر تربیت معنوی همان مسیر ایمان است و به پیوند با امر غایی می‌انجامد. بسته به حب و بغضی که در هریک از روابط چهارگانه کودک شکل بگیرد، معنویت او رنگ و زبانی به خود می‌گیرد و پوسته معنویت در او در قالب پایبندی یا عدم پایبندی به مناسکی دینی شکل می‌گیرد. و آیا دین چیزی جز حب و بغض است؟
شما می توانید مباحث جدی حوزه تربیت فرزند را با کلمه کلیدی «فرزندپروری» در کاشی دخترانه اپلیکیشن آلابست دنبال کنید
چطور با کودکان دربارهٔ عواطف حرف بزنیم؟
