موسیقی ما/ اگر خیلی‌ها ساز می‌زنند، اگر زیبا و پر از تکنیک و پیچیدگی هم می‌نوازند، اگر هم‌کاری‌های بین‌المللی شان زیاد است و پربار و اگر حتی استادِ تمام هستند؛ اما سازشان آن «آن»ی را ندارد که می‌توان در کمانچه‌ی کلهر شنید، یک دلیل دارد. کم تر موسیقی‌دانی چون اوست که این‌طور در هر برنامه‌اش، روحِ خویش را در سازش بدمد و جانِ خود را در کمانِ کمانچه‌اش بنهد.
اگر «کیهان کلهر» حالا موسیقی دانی است که در اوجِ قله‌ی موسیقی ایران ایستاده، به آن خاطر است که او با تک تکِ نت‌ها یش سماع می‌کند. «نابغه‌ی موسیقی شرق» در گستره ای از صدای آلابستِ کمانچه‌اش، هر بار، (در هر برنامه‌ای و همراه با هر موسیقی‌دانی) مخاطبانِ خود را به جایی دیگر می‌برد. کمانچه‌اش آواز می‌خواند و چه خوش‌اقبال‌یم ما که حزن و سوزمان در سازِ مَردی تبلور پیدا کرده است که می‌توانیم آسوده باشیم که: «ما هیچ هم که نگوییم، سازِ تو هر پرده‌ای را براندازد.»
بخشی از تمرینِ سفیر هنری ایران را با همراهی کوارتتِ مینیاتور می‌بینید.
