دوربین عکاسی چاپ سریع فوجی فیلم مدل Instax mini 90 Neo Classic همراه با یک بسته فیلم 10 تایی

دوربین‌های «Instax» استاندارد شرکت فوجی همیشه جالب توجه؛ اما بیشتر شبیه اسباب‌بازی بوده‌اند. «Instax Mini 90 Neo Classic» با این هدف طراحی شده است که به مصرف‌کنندگان انتخاب بهتری ارائه دهد. «Instax Mini 90 Neo Classic» دوربینی فوری است که از فیلم‌های ۲×۳ اینچ استفاده می‌کند. کافی است دوربین را روی سوژه‌ی مورد نظر خود نشانه بگیرید و دکمه‌ی شاتر را فشار دهید تا دوربین در مقابل چشمان شما عکس را از سوی دیگر ظاهر کند. به عنوان پرچمدار و «Flagship» سری «Instax» این مدل ویژگی‌های بیشتر و ظاهری شیک‌تر ارائه می‌کند.

به‌جرئت می‌توان گفت که ظاهر قدیمی «Instax Mini 90 Neo Classic» از ویژگی‌های اصلی آن محسوب می شود و به‌نوعی برگ برنده‌ی آن است. طراحی قدیمی حتی در دوربین‌های دیجیتال ظاهرا برای شرکت فوجی خوش‌یمن و سودآور بوده است و همین موضوع در این مدل نیز صدق می‌کند. در «Instax Mini 90 Neo Classic» برخلاف دیگر مدل‌های Instax از ظاهری مانند سفینه‌ی فضایی خبری نیست و فکر می‌کنیم این موضوع برای بیشتر کاربران خوشایند باشد. شاید فوجی نمی‌داند که ظاهر فضایی‌شکل در بین کاربران دیگر جایی ندارد.

چندین ویژگی در زمینه‌ی عملکرد دوربین از جایگاه پرچمداری «Instax Mini 90 Neo Classic» در سری Instax دفاع می‌کنند. چندین حالت برای نوردهی «Exposure» وجود دارند که بعضی از آن‌ها سودمند هستند. حالت «Party Mode» از سرعت بالاتر شاتر استفاده می‌کند تا نور پس‌زمینه‌ی بیشتری را گرفته و تاثیر نور فلش را در عکس تنظیم کند. حالت «Kid Mode» از سرعت کمی برای شاتر استفاده می‌کند تا تصویر را به‌سرعت ثبت کند. علاوه‌براین، حالت دیگری وجود دارد که در آن شاتر تا مادامی که انگشت خود را روی دکمه‌ی شاتر نگاه دارید، باز می‌ماند؛ همچنین می‌توانید تنظیمات روشنایی «Brightness» را تنظیم کنید و نور بیشتر یا کمتری به عکس‌های خود بدهید. یکی از حالت‌های جالب به‌کاررفته در «Instax Mini 90 Neo Classic» حالت نوردهی دوگانه «Double Exposure» است. نوردهی در این حالت کمی غیرقابل پیش‌بینی است و عکس گرفته‌شده را نمی‌توانید خیلی تحت کنترل داشته باشید؛ اما عکس‌های گرفته‌شده اگر فوق‌العاده نباشند، بسیار جالب هستند. به دو عکس زیر که نمونه‌هایی از نوردهی دوگانه هستند، دقت کنید.

کیفیت تصاویر گرفته‌شده به نظر ما تفاوت چندانی با دیگر مدل‌های Instax ندارند و می‌توان گفت که در زمینه‌ی کیفیت تصاویر بهبود چندانی دیده نمی‌شود. قابلیت دوربین برای کنترل نوردهی در این زمینه کمی کمک می‌کند. همچنین قابلیت کنترل فلش نیز کمی به روند عکاسی کمک می‌کند؛ اگرچه هیچ‌گاه مانند کنترل دستی «Manual» دوربین‌های دیگر نمی‌شود، از هیچی بهتر است! به دلیل دیافراگم ثابت F/12.7، در زمنیه‌ی نورپردازی فلش دوربین عمده‌ی مسئولیت را به گردن می‌گیرد. فلش کوچک بوده و نور آن کمی شدید است؛ اما این موضوع یکی از مهم‌ترین قسمت‌های دوربین‌های فوری است و جلوه‌ای خاص به عکس‌های گرفته‌شده می‌دهد.

تنها سه حالت فوکوس در این دوربین طراحی شده‌اند: «ماکرو» برای نماهای نزدیک، استاندارد و «Landscape» که برای نماهای باز و دور به کار می‌رود. برای عکس‌های ۲×۳ اینچ وضوح تصویر کافی و شفاف است؛ اما وقتی عکس‌ها اسکن می‌شوند کمی تار شده و از شفافیت آن‌ها کاسته می‌شود که باز هم باید بگوییم جای تعجبی ندارد.

چشمی دوربین با لنز در یک راستا نیست؛ درنتیجه عکاسی نماهای نزدیک در حالت ماکرو کمی چالش‌برانگیز است. باید خودتان لنز را مستقیما روی سوژه‌ی عکاسی قرار دهید و اگر در حالت‌های نزدیک، به چشمی اعتماد کنید، عکسی که ظاهر می‌شود، کاملا شما را ناامید خواهد کرد؛ همچنین سوکت سه‌پایه دوربین در یکی از عجیب‌ترین قسمت‌های دوربین تعبیه شده است. به عکس زیر دقت کنید تا ببینید اگر در نماهای نزدیک، به چشمی دوربین اتکا کنید، چه نتیجه‌ای خواهید گرفت.

عکاسی با دوربین‌های فوری هیچ‌گاه ارزان نبوده است و در این مدل نیز این قانون همچنان پابرجاست. برای بسیاری افراد هزینه‌ی فیلم‌ دوربین‌های فوری مانعی بزرگ برای خرید به شمار می‌رود. اگر قیمت فیلم‌های این دوربین‌ها کمی ارزان شود، شرایط بسیار ایدئال‌تر می‌شود؛ اما با توجه به روند کنونی صنعت دوربین، ارزان‌شدن فیلم دوربین‌های فوری کمی دور از انتظار است. قیمت خود دوربین مسئله‌ی دیگری است. شاید بتوانید دوربینی فوری به قیمتی ارزان پیدا کنید؛ اما «Instax Mini 90 Neo Classic» چندان ارزان نیست.